Odkąd wpisy na czacie są automatycznie cenzurowane to takiego dialogu jak w tytule na czacie już nie zobaczymy, ale zbliżone już jak najbardziej. Questy w Taernie dzielą się na takie, w których nie pomoże Ci nikt i na takie, w których z wielką łachą zrobi to gildia. Jest też kilka chlubnych wyjątków, gdzie trzeba opędzać się od chętnych do pomocy (Zatondemon, Super – ichi, etc.). Twórcy gry położyli nacisk na grę grupową, współpracę, wzajemną pomoc i chyba wyszło to fajnie wszędzie oprócz questów. Jak to jest, że mimo tak wielkiej społeczności i tylu osób, które na czacie deklarują, że się nudzą w danym momencie (jak pies się nudzi, to wiadomo co robi…) tak ciężko jest czasem uzyskać kilkuminutową pomoc? Na to pytanie spróbujemy sobie w tym krótkim wpisie odpowiedzieć. W pewnej części będzie to poradnik, który zaawansowanym graczom już na nic, ale początkujący mogą go dodać do zakładek.

1. Prosić trzeba umieć

Źle prosicie 🙂 Wiecie co powinna krzyczeć kobieta (chłop w sumie też, jeśli napada go pięciu karków, a on akurat nie jest Mamedem Kalidowem) napadnięta na ulicy? – Pali się! Bo jeśli krzyczy Pomocy! Ratunku! to pies z kulawą nogą się nią nie zainteresuje, a jedynym efektem będzie szczelne zamknięcie okien w pobliskich mieszkaniach. Ludzka znieczulica udowodniona naukowo. Jeśli ktoś nas atakuje na zatłoczonej ulicy to również mamy bardzo niewielkie szanse na uzyskanie pomocy. I tu również przychodzi z pomocą psychologia społeczna – najlepszym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest zwrócenie się do konkretnej osoby i prośba o pomoc. Myślę, że większość czytelników już rozumie o co chodzi, w końcu wszystkie badania wskazują, że średnia intelektualna w Taernie jest szokująco wysoka za wyjątkiem kilku gildii, które po zsumowaniu mają IQ mniejsze niż paprotka 🙂

2. Zwróć się do konkretnej osoby

Zamiast bez sensu rzucać w przestrzeń help, pomocy, kto pomoże i być tym przysłowiowym wołającym na puszczy, lepiej zwrócić się do konkretnej osoby. Najlepiej kogoś, kto akurat jest w pobliżu. Ale uwaga! Pliska może i jest dobrym tekstem w gimnazjum, niektórzy może nawet uskuteczniają na to podryw (metoda na litość, ew. na caritas), ale średnio się sprawdza w grze. Podobnie weź pomusz i ej pomożesz. Generalnie należy wbić sobie do głowy, że skoro w realnym życiu jesteśmy grzeczni, kiedy prosimy o pomoc, to dokładnie tacy sami powinniśmy być w grze. Oczywiście nikt się nie każe nikomu kłaniać w pas, ale zwykłe cześć jest znacznie lepszym początkiem rozmowy niż ej. Potencjalnemu pomocnikowi też niekoniecznie chce się czytać o tym jakie to ludzie są ch… i że już od paru dni nikt Ci nie chce pomóc. Zamiast takich wyznań lepiej od razu powiedzieć o co chodzi. Z moich doświadczeń wynika, że jeśli ktoś był namolny albo po prostu burak to nawet nie odpisywałem, ale jeśli ktoś prosił GRZECZNIE, a ja miałem czas to raczej pomagałem. Jeśli już jednak ktoś odmówi to też niekoniecznie najlepszym pomysłem jest wyzywanie go od samolubów. Po co nabijać sobie licznik zgonów?

3. Zła taktyka / logistyka

Tu krótko: nic nie denerwuje tak pomocnika, jak bezsensowne łażenie, bo osoba wykonująca questa nie sprawdziła, czy to już ten etap, w którym się walczy i pomoc faktycznie jest potrzebna, czy może jeszcze trzeba zebrać jakieś zioła albo iść do Trentis, bo jeszcze trzeba z kimś pogadać. I teraz ani zostawić takiego delikwenta, bo to przecież tylko pięć minut ani czekać bo nuda… Widziałem osoby z gildii, które wymiękały przez takie łażenie, a reakcja sam se rób tego questa była i tak najłagodniejszą z możliwych. Dlatego jeśli już prosicie kogoś o pomoc, to pamiętajcie, żeby upewnić się, że ta pomoc jest Wam już potrzebna i prosić w odpowiednim momencie, a nie do przodu. Do przodu to można dziewczynę obrócić, a nie questy robić. Pomoc w queście to ma być rach – ciach! Wchodzimy jak antyterroryści na pełnej k… w pełnym rynsztunku, robimy swoje i do widzenia.

4. Nagrody za questy

Na to akurat gracze zbyt wielkiego wpływu nie mają, ale łatwo odnotować fakt, że w większości questów po wykonaniu finałowego etapu, questobiorca otrzymuje pokaźną nagrodę, a osoby, które mu pomagały zostają co najwyżej z dziękuję (a i to nie zawsze). Są jednak questy, które się temu schematowi nie poddają. Dlaczego jest wieczny problem z próbą druidów i medalionem Aldaira, a nie ma z superichim, drutami w wieży i wzmocnionymi orkami? Dlatego, że na tych pierwszych zyskuje wyłącznie osoba, która je robi, a na tych drugich zarabiają wszyscy – superichi daje superexp, druty cenny złom, a wzmocnione orki mnóstwo złota. Nagrodą może być też prestiż za pokonanie imperialnych z jaskini niedźwiadka – tu też nie ma problemu ze znalezieniem ochotników. To tylko przykłady, ale łatwo dostrzec zależność między nagrodą dla pomocników a chęcią pomocy. Nie zarzucamy graczom, że są pazerni i interesowni, ale wiadomo – nie ma sianka – nie ma granka. Wniosek nasuwa się sam: aby wyeliminować żebranie o pomoc w questach i niepotrzebne negatywne emocje większość zadań powinna przewidywać jakąś nagrodę za pomoc. A skoro nowe questy się piszą to w tym momencie głos pióro klawiaturę oddam osobie, która twardą ręką trzyma za pysk stronę fabularną Taernu. Nota bene: Torgerd zajmuje się nie tylko fabułą w grze, ale współpracuje też z co lepszymi agencjami towarzyskimi we Wrocławiu zapewniając klientom nowe doznania, dzięki wymyślaniu ścieżek questów. Do jego popisowych zadań należą wyprawa po pejcz i próba azjatek. Dla chętnych i kochających doznania ekstremalne jest też 18 cali z hebanu. Chwała Bogu Torgerd zajmuje się tylko stroną koncepcyjną, wykonanie zostawiając profesjonalistkom. W każdym razie, wracając do tematu, poprosiłem go o ustosunkowanie się do braku pomocy w questach i opowiedzenie o pomysłach na poprawę sytuacji.

Torgerd pióro chwycił w dłoń i się ustosunkowuje:

Konstruktywna krytyka płynąca ze strony złotoustego KGB, jak również nasze własne obserwacje, sprawiły, że obecnie staramy się bardzo wyraźnie wydzielać momenty, gdzie będziecie potrzebowali party do pomocy. Czyli robicie sobie wesoło questa solo, rozkoszując się doskonałym balansem, nietuzinkową fabułą i genialnymi zagadkami, kiedy staje Wam na drodze Poczwara, której nijak solo nie obrócicie – ani w przód, ani tył. Etap z Poczwarą będzie wyraźnie wydzielony, a sama Poczwara będzie miała wesoły drop, gold i exp. Dzięki temu nie tylko questorobiący odniesie korzyści z tytułu obrócenia Poczwary, ale również cała ekipa pomocników.

Kwestia druga – Epizod II projektowany jest w ten sposób, że w całości będzie do przejścia solo.

Mądrego aż przyjemnie posłuchać, czy tam poczytać. Trzymamy za słowo i czekamy na ociekające złotem i expem questowe zapory, a póki co zapamiętajcie, że do pomocy w questach już istniejących trzeba podejść jak do kobiety (albo odwrotnie – zależy do jakiej), grzecznie i z odpowiednim planem.